Mijn beste vriend is dood.
Mijn hart is een chaos.
Mijn hoofd een tentoonstelling van onze momenten samen.
Zijn stralende lach zie je bij de entree.
Het schaamteloos met krakers van Hazes meezingen klinkt in het restaurant.
Het rode wijntje waar hij van genoot staat op een marmeren pilaar.
Zijn luisterend oor en onze goede gesprekken staan in de kleinere vertrekken, zijn gastvrijheid in de hal.
Het spotlicht schijnt op de liefde voor zijn vrouw, voor zijn zoons en voor het zwemmen.
In de eregalerij staat, naast de spiegel die hij mij soms voorhield, zijn kunst in het omdenken, wat hij noodgedwongen heeft geleerd omdat Multiple Sclerose ten tonele verscheen.
Die heeft niet de show, maar wel zijn leven gestolen.
Alice's Wonderland 
Poeh. Nogmaals gecondoleerd.
Heel veel sterkte gewenst Alice om zijn verlies te dragen.
LikeLike
Dank je wel Marjanne. In mn hoofd weet ik dat het goed is zo, maar och wat gaan we hem missen. Ik ben dankbaar dat we zoveel mooie momenten samen hebben beleefd, die zijn stuk voor stuk om te koesteren en daarmee kleine pleisters op de wonden.
LikeLike
Alice, wat prachtig geschreven. Ik weet niet wie het is en ik begrijp dat het een groot verlies is. Gecondoleerd. Tentoonstellingen zijn zelden permanent. Soms wordt iets weggehaald en soms iets toegevoegd. Abraço (omhelzing) Liesbeth
LikeLike
Dank je wel, Liesbeth. Een groot verlies is het. Een vriend waarmee het zo makkelijk praten, huilen en lachen was. Wekelijks gingen we samen naar het zwembad, voor de spaarzame beweging. De ziekte maakte het leven tot overleven, dat werd zo zwaar. Gelukkig voor hem is dat voorbij.
Hij hield zelf veel van beeldspraak en gebruikte dat vaak in zijn bespiegelingen. Ik denk dat hij jouw laatste zin over de tentoonstelling dan ook mooi zou vinden. En dat vind ik ook, heel troostrijk. Dank daarvoor.
LikeLike