Taal is ook een klein beetje mijn ding
Het leven is donker
het leven is licht
het leven is prachtig
en soms geen gezicht
Verbinding verbroken
geen koffie geen thee
geen knuffels geen kussen
valt tegen niet mee
Zoek steun op de tast
hou vast in bange dagen
op eigen benen wiebelen
samen sterk verdragen
Zonlicht van lente
wakkert aan levenslust
gidst ons uit de schemering
recht, op groei toegerust
De dagen eindeloos
Geen besef van tijd en
geen tijd te beseffen
dat vandaag morgen
van gisteren is
Ga je mee op stap met mij
ik ben op zoek naar leukigheid
Lukt het morgen, ben je vrij
Hoe laat gaan we? Noem een tijd
Deuren dicht de vensters open
ik koekeloer naar jou naar mij
Levend live, stille hopen
op een kleedje in de wei
Draadloos kletsen is nu norm
ik droom de toekomst ver vooruit
Aan het einde van de storm
samen achter ’n enkel ruit
In september vallen blaad’ren
in september schijnt de zon
in september klopt de herfst
met daadkracht aan de regenton
In september spinnen webben
in september avondlicht
in september branden kaarsen
schuiven de gordijnen dicht
In september breken kleuren
in september sterft het blad
in september raast de wind
en in september wordt het nat
Het is een drukte van belang in onze vakantietuin. Een anders-dan-andere drukte, het is er een die rust geeft.
Vlinders, vliegen, merels, mussen (en andere vogels waarvan ik het zingen en het uiterlijk niet herken), karpers en kikkers hebben hier hun thuis. Als bezoeker houd ik me stil en kijk verwonderd naar de bezigheden van de bewoners. Beter nog dan alles wat Net1 tot en met Net88 mij samen te bieden hebben. Boeiender ook dan het vierde leesboek van deze week.
De dieren gaan hun eigen gang. Oké, de ene merel vit wat op de andere omdat ook zij juist die ene worm onder het gazon vandaan had willen pikken. Het badderen van de mussen vertedert. Om beurten landen zij in de betonnen schaal, die verscholen in het groen naast de vijver staat. Zij spetteren met hun veren in het water, nemen een vlucht naar een van de bomen die de luwe tuin omringen. De ene mus heeft de pootjes nog niet gelicht, of haar soortgenoot plonst in het badje neer.
Als ik op de vijver toe loop, springt een kikker voor mij uit en komt met een plons tussen de karpers neer. Vlinders slaan hun frêle vleugels uit, dansen van bloem naar bloem en rusten in het zonlicht dat de tuin deze morgen laat schitteren. De dieren zijn. Doen de dingen die zij doen.
Ik kom tot rust wanneer ik hen bekijk in deze live-uitzending, vanuit een willekeurige tuin in het Hoge Noorden. Eentje zonder script, boeiend in al zijn eenvoud. Ik verheug me nu al op de afleveringen van morgen.
Dan ga ik, zittend op mijn tuinstoel opnieuw geruisloos op in het decor, drink verse koffie, luister, kijk en leer. En dan noem ik het ‘duurzaam binge-watchen’. Klinkt een stuk beter dan ‘niksnutten in de tuin’, maar met hetzelfde resultaat. Ontspan!
