Op het internet weet ik mijn weg aardig te vinden. Soms raas ik op zevenmijlslaarzen over het web, om snel te komen waar ik zijn wil. In mijn haast klik ik vaker dan mij achteraf lief is op ‘alle cookies toestaan’ zonder precies te weten waarvoor ik toestemming geef.
Cookies zijn “minibestanden” en kunnen worden geplaatst op uw apparaat dat is verbonden met het internet, zoals een computer, telefoon, tablet of smart TV. Cookies kunnen worden gebruikt om informatie te verzamelen of op te slaan over hoe u zich gedraagt op een website en/of op uw apparaat.
In een fysieke winkel ben ik niet zo scheutig met informatie. De aanwezige kleding, verkopers en luide muziek zorgen ervoor dat ik mezelf enigszins van de buitenwereld wil afschermen.
Als een verkoopster mij vraagt: ‘Kan ik je helpen?’, is mijn antwoord negen van de tien keer: ‘Nee, dank je.’ En als zij mij in diezelfde winkel de digitale cookievraag zou stellen, zou ik zeggen: ‘Nee, ik wil niets meesjouwen waar ik niets aan heb. Nee, ik wil mijn naam en adres hier niet achterlaten om in jouw winkel te kunnen rondneuzen. En nee, je mag mij straks niet bellen om naar mijn ervaringen te vragen.’
Maar ja, als ik hierboven al vertelde: Hoe anders gedraag ik mij op het internet. De gretigheid van het surfen (‘eye on the price!’) wint het van goed lezen en het bewust op ‘akkoord’ of juist ‘niet akkoord’ te klikken. Met als gevolg dat ik een spoor van digitale kruimels achterlaat, dat voor de geoefende zoeker prima te volgen is.
Ondenkbaar om in de echte wereld zo met chips of koekkruimels te knoeien. Als dat wel gebeurt, neem ik de stofzuiger ter hand om het spoor onder de bank of keukentafel uit te wissen. Bestaat er op internet een digitale evenknie van de Nilfisk? Of is het toch echt gewoon zaak om netjes te eten? Vooraf duidelijk maken welke koekjes je wel en juist niet wilt eten?
Als Klein Duimpje een vergelijkbaar dwaalspoor van kiezeltjes op de bospaden had achtergelaten, was hij nu nog steeds dolende in het donkere bos, met de reus op zijn hielen. En kon hij een lang en gelukkig leven wel vergeten. (Gelukkig hebben wíj Google Maps!)
Tot slot nog een leestip: In tegenstelling tot mij, weet Karin veel van cookies en legt dit in haar blog duidelijk uit.
#WoW staat voor Woord of the Week (voorheen Word on Thursday). Iedere donderdag kiezen Karin Winters en Irene Bertholee om beurten een woord waarover je iets kunt schrijven, vloggen of ploggen.
Alice's Wonderland 