Septemberen

 

Het septembert in

kleurrijk herfstbos

Het eens frisgroene bladerdak

verschiet van rood naar geel

Dwarrelt neer

als bruin tapijt

op zompige zandgrond

Op een mistbankje

schittert de vliegenzwam

zich lavend aan

oranje schijnsels van

de warme ochtendzon

 

Nog even

Zwalkend tussen licht en
duister tussen wat te
willen en te zijn

In gedachten in het
lentegroen van het jonge
bos eet een broodje

naast een zwam de
eekhoorn knort je deelt
met hem jouw brood
en gedachten zijn staart
krult sierlijk als hij
schijnbaar gewichtsloos de majestueuze

eikenboom omhoog rent
een zonnestraal
een merel
een schaduwspel van jonge blaadjes

Je blijft nog even

Pluk de dag

 

Wolkenwitte vliegtuigstrepen 

sieren helderblauwe hemel

snijden het tableau

in hapklare brokken

met een snuf zon

in de lucht

en een vleug mist

aan de horizon

is deze dag

niet te versmaden

Ik pluk ‘m.

 

Rood

Rood is de warmte 

van de kachel 

die hij voor haar  

behaaglijk heeft opgestookt 

het gedroogde vurenhout 

door hem gekapt 

een jaar geleden 

Rood zijn de wangen 

van hun alles 

na een winterse 
wandelwagenwandeling  

door het bos 

 

Rood is de maaltijd 

van tomaat en bouillon  

geduldig door haar getrokken 

opgediend in oma’s soepterrine 

 

Rood is de zakkende zon aan zee 

die de middag vaarwel kust  

de avond verwelkomt 

aan het einde van weer een dag 

om in te lijsten 

Rood is de liefde tussen hem en haar 

 

 

 

Zero

Lucht kraakt

in mijn longen
knispert
op mijn neus

Wind wrijft

wangen tintelen
Bleek zonlicht
warm onthaald

Een traan biggelt