Winterkou

De rode lucht aan de horizon kleurt via oranje en geel naar blauw. Bíjna blauw. De zon bereidt een spectaculaire entree voor. Grassen in de berm zijn bedekt met een laagje vorst, alle kleuren in de natuur lijken met een matte vernislaag overgoten.

Ik koers in een lint van rode lichten over het asfalt naar kantoor. Eenzelfde wit lint komt mij op de andere weghelft tegemoet. Er ligt ijs op de smalle slootjes en op de onder water gezette grasvelden. De nieuwslezer op de radio heeft het over schaatskoorts.

Het autoruitkrabben is vergeten, mijn koude wangen en vingers ook. Als ik op de plaats van bestemming uitstap, voel ik de vrieslucht prikken op mijn gezicht. Met mijn ogen dicht waan ik me voor eventjes in Oostenrijk. En kan de sneeuw bijna horen kraken onder mijn skischoenen.

Nog te vroeg voor ‘het eerste liffie naar boven’. Maar Eine heisse Schokolade gaat er wel in.

Advertentie

Oppepper

Knisperende vloerbedekking
glinsterend in ochtendrood
spoorzoeken een fijn koud kunstje
stoere profielen klein en groot

Langgerekte banen verraden
kinderwagen en kleuterfiets
wirwar van gaan en komen
verdwijnend in het witte niets

De winterkoude bijt zich vast
in neus in oor in wangen
rood aangelopen vol energie
warm chocolademelkverlangen

Winterklaar

Het eerste stuk loop ik met de wind op mijn wangen en de zon op mijn rug. Wolken in wit, grijs en donkerder grijs drijven over. In de lucht om mij heen verschijnt keer op keer een nieuwe compositie. Hemelsblauw en grasgroen gaan goed samen. Groepen vogels duiken op uit het niets en scheren met hoge snelheid over mijn hoofd.

Gouden randje

Nu en dan schuiven grote wolken voor de zon. Van achter beschenen met het felle zonlicht, zijn zij goudomrand. Het moment is kort, want de harde wind zet ook de grootste wolken moeiteloos aan de kant. Opnieuw heeft de zon vrij spel. Op mijn weg terug beschijnt zij mijn wangen en heb ik de wind in mijn rug.

Herst- lijkt winterweer

Regen verpest weleens mijn bui, maar van herfstweer als dit geniet ik. Het lijkt, zo zonnig en koud, al bijna winter. Mijn twee sneeuwvrienden zijn er in ieder geval voor klaar: gewapend met ski’s en slee vangen ze mij vrolijk op in onze hal.

 

Deze foto is gemaakt in het kader van de #PHOT Photo On Tuesday, een blogexperiment van Karin Ramaker. Een vrije foto-opdracht: een zelfgemaakte foto, zonder thema met of zonder begeleidende tekst, maar wel mét een titel.

#Wot deel 4 – Hollandse winter

Koude vingers. Soms zó koud, dat ze wit wegtrekken en daardoor het gevoel uit mijn vingertoppen verdwijnt. Dat kan lastig zijn -wanneer ik bijvoorbeeld wisselgeld uit mijn portemonnee wil pakken- maar het vervelendste komt pas wanneer het bloed weer gaat stromen zoals het hoort. Blij omdat het gevoel en de warmte weer terugkomen in mijn vingers, weet ik even niet waar ik het zoeken moet omdat ze alle tien gemeen tintelen.

Zonne-energie

Ik kom net terug van mijn maandelijkse folderrondje. Mijn door de wind en kou strakgetrokken wangen beginnen langzaam weer in vorm te zakken. De huid van mijn bovenbenen gloeit onder de stof van mijn spijkerbroek en mijn tenen tintelen. De koffiepot zucht als het laatste beetje water door het filter druppelt. Ik ga met een kop dampende koffie aan de keukentafel zitten. De CV-ketel zoemt en de zon verwarmt mijn rug als een extra straalkachel; over een paar minuten ben ik weer helemaal op temperatuur. Op een dag als vandaag vind ik de winter prima te doen. Op dagen dat het stormt, regent, sneeuwt en ijzelt, kan ik er niets mee.

 

Winter ~ 1) Deel van een jaar 2) Deel van het jaar 3) Jaardeel 4) Jaargetijde 5) Koude jaargetijde 6) Nederlandse vlootvoogd 7) Periode die er ’n wit landschap van kan maken ( crypt) 8) Schrijver 9) Seizoen 10) Vroege voorjaar

 

Winter is vroeg en lang donker. Dichte gordijnen en brandende kaarsen. Met een extra paar sokken aan televisie kijken. Thee en speculaas. Winter is koud en winter is warm. Met vandaag een strakblauwe lucht en volop zon. Ik sluit mijn ogen en fantaseer mezelf in Oostenrijk, op het terras van eine gemütliche Stube. Over een paar weken zoeken we de besneeuwde bergen weer op om te gaan wintersporten.

Dutch mountains

Na een prachtige sneeuwwitte week heb ik het bij thuiskomst dan wel gehad met de winter, moet ik zeggen. Als ik alle was van de voorbije week (hier beter bekend als de Dutch Mountains) heb weggewerkt, hoop ik dat de lente in al haar hevigheid losbarst. Die week vrijaf van school heet niet zomaar voorjaarsvakantie?

In het geval Koning Winter geen gehoor geeft aan mijn wens en iets langer blijft hangen, is er in ons dorp rond die tijd ieder jaar de Lentetuin: Een uitbundig bloeiende bolbloemenshow waar je volop kunt genieten van de geuren en kleuren van de lente. Als voorschot op wat de natuur allemaal nog voor ons in petto heeft.

 

#WOT staat voor Write on Thursday. Iedere donderdag verschijnt er een woord waarover je kunt schrijven, vloggen of ploggen. Wil je mee doen? Bekijk hier wat het woord van de week is.

 

 

Vereerd gepubliceerd!

Stichting Poesia vroeg vorig jaar een verhaal of gedicht in te sturen met het thema ´Wintermijmering`.

De mooiste inzendingen zouden worden gepubliceerd.
Samen met vele anderen heb ik dat gedaan, en …..tadaaaaa:
Mijn gedicht is gepubliceerd! 
Zo bijzonder om mijn eigen gedicht terug te zien in een heuse bundel (bladzijde 21 om precies te zijn), tussen andere mooie verhalen en gedichten. Ik had niet gedacht dat het mij zó blij zou maken!
Als je het zou willen lezen, is het hier beter te zien.

(Nu hoop ik nog op een sneeuwbuitje om het te vieren!)