Hier ben je
uniek
In het oog van de storm
Alle pijlen op jou gericht
geschoten
Dichte mist ontneemt
het zicht
de stilte raast
het onbekende jaagt
Rust is ver, rumoer
alom
Hier ben je
Wanhopig zoekend
naar steun en klaarte
Een gids die jou leidt naar
helderheid
Een warme knuffel biedt
troost, een vlucht
naar vroeger in het nu
Zoete herinneringen
Een houvast
in bange dagen
Tranen
Rollen
Ogen verdrinken
Ontgoocheld in stilte
Schreeuwt zij om
Tederheid
Troost ~ Troost is het bemoedigen van iemand die lichamelijk of geestelijk lijdt en het verzachten van diens pijn. Troost kan geboden worden met woorden, maar ook door lichamelijk contact. De kern van troosten is dat de getrooste zich niet alleen, verlaten voelt.
De stress had haar lichaam in zijn greep. Alle spieren en pezen stonden op knappen. Om van haar hersenen maar niet te spreken. Een snelkookpan, dat was ze geworden. Als iemand, met een lief gebaar of aardig woord, de deksel maar een kléin stukje zou optillen, stond Lenneke niet in voor de gevolgen. Bang voor de dijkdoorbraak en de daaropvolgende stortvloed van ellende, hield zij zich groot.
Angst, razernij en verdriet vochten om de beste plaats in haar brein. Aan boord van haar persoonlijke machinekamer terroriseerden zij haar functioneren. Ze had alles geprobeerd om hen te overmeesteren, maar moest erkennen dat ze niet bij machte was deze bom op eigen kracht te ontmantelen. Ze zocht hulp.
Hij omarmde haar verdriet.
Als de zon
de duisternis in je hart
niet verdrijven kan
Als de wind
de leegte in je gemoed
niet vullen kan
Als het levenslicht
niet verder komt
dan de leden van je ogen
Als je geen doeken vinden kan
om je vele tranen
mee te drogen
Armen
die omarmen
willen jou zó graag verwarmen
Maar alles
is leeg
Alice's Wonderland 