Het is niet niets

Lanterfanten fantaseren
staren voorbij de horizon
stil en zitten kan je leren
dauwdruppels glanzen op ’t gazon

Bloemen bloeien in formatie
Bijen zoemen de ouverture
uniek concert op deez’ locatie
alle lof voor Moeder Natuur

Knisperende schelpenpaden
vlinders fladderen vederlicht
merels brengen hun aubade
adembenemend vergezicht

Advertentie

Universele taal

Net als de liefde, spreken ook bloemen een universele taal. Zo bekeken is het op dit moment een gekakel van jewelste in de poldertuin in Anna Paulowna. De in de herfst geplante bloembollen staan deze dagen uitbundig te bloeien in de meest uiteenlopende kleuren: Klein Keukenhof straalt!

Afgelopen zaterdag is de tuin officieel geopend, op zondagmiddag opende de Stichting Kunst en Cultuur uit Anna Paulowna er de inmiddels traditionele gedichtenroute. Van in totaal vijfenzeventig inzendingen, heeft de jury twintig gedichten uitgekozen die langs de schelpenpaden zijn geplaatst. Met de andere negentien gelukkigen, was ik uitgenodigd om de feestelijke opening bij te wonen.

Onder rode partytenten stonden de drankjes klaar voor de dichters en belangstellenden, alle gedichten waren aan de rand van het tentdoek geknijperd, zodat iedereen op zijn gemak alle inzendingen op ooghoogte kon lezen.

Na het welkomstwoord maakten wij, met iedereen die zin had in een wandeling, een rondgang langs gekleurde tulpen-, narcissen-, en hyacintenperken en hielden stil bij ieder gedicht. De meeste inzenders droegen hun gedicht voor in de voorjaarszon. Ook ik durfde het aan met mijn gedicht: Het is niet niets. Vooral de kinderen die hun gedicht voordroegen, glommen van trots. En opa en oma glommen mee. Het was jammer dat de jonge dichters bijna niet te verstaan waren, maar dat kon hun pret niet drukken.

De bloemen bloeien nog een paar weken, de gedichten zullen de hele zomer in de poldertuin blijven staan. Dus als u naast taal vooral van bloemen houdt, kunt u beter vaart maken… Hup, de tuin in! Het is een pracht.

Deze foto is gemaakt in het kader van de #PHOT Photo On Tuesday, een blogexperiment van Karin Ramaker. Een vrije foto: een zelfgemaakte foto, thema met of zonder begeleidende tekst, maar wel mét een titel.

Achtbaan tweeduizend zeventien

De eerste paar maanden van dit jaar voelden voor mij als de klim die een achtbaan op het eerste stukje van de rit maakt: het geratel van de takels maakt een hoop lawaai, maar verder gebeurt er niet zo veel. En dan, het geratel stokt en het karretje komt heel even stil te staan, mijn hart doet mee. Een diepe teug adem en ……. zzzzoeff daar ga ik, over het dode punt heen, met een bloedgang het tweede kwartaal in.

Lachen is gezond

Als ieder jaar is dat kwartaal met een hoop grappen en grollen van start gegaan. Ook de natuur lacht, ze lacht ons toe. De zon laat zich vandaag van haar beste kant zien en de lucht staat bol nieuwe levensenergie. Dáár wil ik bij zijn, dus trek ik mijn wandelschoenen aan en ga eropuit.

De bomen dragen hun bloesem met trots. Knoppen staan op springen en de vogels kwetteren alsof ze allemaal groot nieuws te vertellen hebben.

Ambassadeurs van de lente

Maar de mooiste ambassadeurs van de lente staan op het land: de bloeiende bloembollen. Ver voor de winter in strakke rijen geplant, toegedekt met stro om ze beschermen tegen de (dit jaar niet zo winterse) koude. En nu, in het voorjaar bekennen ze kleur én geur.

De hyacinten in hun vele tinten, op de foto in blauw, wit en roze. De narcissen kleuren de velden geel en wit. En over een paar weken bloeien ook de tulpen in al hun glorie. Ik ben bevooroordeeld, ik weet het, maar het is een pracht.

Kleurrijk ondersteboven

Nu houdt niet iedereen van wandelen, dat snap ik. Voor diegenen die de bloemenpracht van dichtbij willen zien maar liever niet te voet lang ’s Heerens wegen gaan, heb ik misschien een leuke tip: In de Poldertuin (ook wel ‘Klein Keukenhof’ genoemd) in Anna Paulowna zijn vele verschillende soorten bollen geplant.

Een kleurrijke attractie voor bloemen- en/of tuinliefhebbers. Eentje waar je wel van ondersteboven raakt, maar in ieder geval niet misselijk van wordt.

 

 

Deze foto is gemaakt in het kader van de #PHOT Photo On Tuesday, een blogexperiment van Karin Ramaker. Een vrije foto-opdracht: een zelfgemaakte foto, zonder thema met of zonder begeleidende tekst, maar wel mét een titel.

RAMP

Wassend water overweldigt
Angstaanjagend ontembare waterwolf
Tranen gierend verzwolgen
Emoties golven
Ratio laveert intuïtief
Slagvaardigheid drijft boven
Nachtmerries stampvoeten als
Olifanten door de versplinterde porseleinkast
Onder het blikken zolderdak gezeten voel ik
De schokken van moeders wanhopig verdriet

Foto uit de beeldbank van Museum Oud Anna Paulowna

Te voet langs de Gedichtenrout(e)

Wauw. Vereerd met een plekje langs de Gedichtenroute in de mooiste tuin van de Polder!

De heren vrijwilligers van de Poldertuin hebben er weer voor gezorgd dat de gemeente ook dit voorjaar weer een prachtig visitekaartje kan afgeven van Hollands Kroon. De stichting Kunst en Cultuur Anna Paulowna heeft met de schrijfwedstrijd de tuin van mooie gedichten voorzien.

Ik vind het uiteraard bijzonder en leuk dat mijn gedicht Goud tussen de bloeiende bollen staat. Maar alle andere gedichten vind ik ook zó bijzonder. Mooi,  grappig of juist woorden om wat langer bij stil te staan.

Dus als je even gelegenheid hebt op een droge dag: loop, kijk, ruik en léés een rondje Poldertuin!