Op de dag dat een journalist van het Noord Hollands Dagblad verhaalt over de wereldwijde, en ook zijn eigen, ergernissen over de DHL pakketservice, verheug ik mij op een pakketje van de Hema. Volgens de update in mijn mailbox wordt het pakket ergens tussen 17.30 en 18.30 uur bij mij bezorgd. Mooie tijd. Etenstijd, grote kans dat wij thuis zijn. Het aanbod om een andere bezorgafspraak te maken laat ik daarom aan mij voorbijgaan.
Laat ik voorop stellen: ik ben zelf geen grondig zoeker. Na een vlugge scan met mijn ogen verzucht ik vrij snel: ‘Niet te vinden’. De meest recente bewijzen van het niet kunnen zoeken worden op de golfbaan geleverd. Waar medespelers vaak met meer ballen in de tas de baan verlaten dan zij zich meldden op de afslagplaats van hole 1, kom ik vaak met een lichtere tas bij de laatste hole aan.
Misschien kan ik het wel, maar heb ik er het geduld niet voor?
Ik had dat in mijn jonge jaren met speelgoed, gym- en knutselspullen. En met Legoblokjes. Net dat ene ‘drietje’ of ‘zesje’ niet kunnen vinden in de berg bontgekleurde blokjes. De keren dat mijn moeder geduldig tegen mij zei: “Zoeken met je handen”, zijn niet op een of dertig handen te tellen.
Dat ik niet uniek ben met dit mankementje, bewees de pakketbezorger van de DHL. Stel je voor: vrijdagavond, 17.45 uur. J. en ik zitten te eten aan de keukentafel, waarbij J. ook zicht heeft op onze groene brievenbus aan de weg. “Past je pakketje in de brievenbus?”, vraagt hij.
“Nee denk het niet, misschien wordt er een gedeelte geleverd?”
“Nou, hij stopt iets in de bus. En gaat weer.”
Na het eten loop ik naar de brievenbus en vis er een kaartje van DHL uit: ‘We hebben elkaar gemist’. Ik staar lichtelijk geïrriteerd naar het kaartje en denk: eerst niet goed zoeken (ik stuur ‘m de volgende keer door naar mijn moeder, dat zal ‘m leren) en daarna een leugen op de (internet-aan)koop toe. Da’s niet netjes meneer DHL.
Op mijn oproep via Twitter om vooral nog even langs te rijden op de terugweg, krijg ik helaas geen sjoege. De Hema meldt zich direct positief op de twitterlijn en gaat met mijn opmerking aan de slag.
En mijn pakketje? Dat heb ik de volgende dag opgehaald bij het plaatselijke afleverpunt van DHL. De winkelier had zijn handen vol aan de berg DHL-etjes die hij vakkundig naast zijn balie had opgestapeld. En ja, hij zoekt wel met zijn handen.
Alice's Wonderland 