Lentekriebels

De zon straalt zijn mooiste stralen, het voorjaar staat te trappelen om binnen te komen en de bloemen buiten te zetten. Sneeuwklokjes en krokussen zijn al tevoorschijn gekomen en de narcissen laten niet lang meer op zich wachten. Voor het lentegevoel heb ik een paar potjes tête-à-têtes op de keukentafel gezet, zo hebben wij ook bij humeurigheid van deze of gene altijd twee zonnetjes in huis.

Lente is de tijd van het nieuwe begin en dit jaar doe ik met de natuur mee. Nadat ik in juli met mijn vorige baan ben gestopt, heb ont-moet en tot rust ben gekomen, heb ik een volkomen nieuw pad ontdekt waarnaar ik ontzettend nieuwsgierig ben. Als leerling in spe heb ik de informatiemiddag bezocht en me verder, voor zover dat op dit moment mogelijk is, verdiept in het te leren vak. Gaandeweg werd ik meer en meer enthousiast en heb ik de knoop doorgehakt: ik ga het doen! 

Als de lente begint start ik met een éénjarige opleiding tot doktersassistente. Eén dag in de week ga ik naar school en na een aantal weken ga ik twee dagen per week stagelopen om te leren in de praktijk.

Zijn mijn lentekriebels nu studiekriebels, of andersom? Wat zou het eigenlijk: ik heb gewoon zin in het nieuwe seizoen.

Deze foto is gemaakt in het kader van de #PHOT Photo On Tuesday, een blogexperiment van Karin Ramaker. Een vrije foto: een zelfgemaakte foto, thema met of zonder begeleidende tekst, maar wel mét een titel.

Advertentie

De mooiste tijd van het jaar

Het uitgestrekte land tussen lange polderwegen verschiet van kleur. De narcissen en krokussen waren er een paar weken geleden als eerste bij. Nu is het de beurt aan de hyacinten, zich van hun mooiste kant te laten zien. Hier in het hoge noorden van Noord Holland is het nu, precíes nu, de mooiste tijd van het jaar.

In een week tijd zijn de bloembedden als een toverbal van kleur veranderd. Van het goudkleurige stro in de wintermaanden, via het groen van het opkomend blad, tot de heldere kleuren die al die tijd diep in de bol verstopt zaten. Roze, paars, geel en blauw, wit, donkerrood… De regenboog ligt aan je voeten!

Om naar kijken. Je te verbazen en te verwonderen over zoveel moois. Ik weet, van horen zeggen, dat de hyacinten ook nog eens heerlijk ruiken. Het is een feest voor je zintuigen. De eerste tulpen bekennen inmiddels ook hun kleur, precies op tijd voor de Bloemendagen, die volgend weekend in ons dorp gevierd gaan worden.

Van de vier seizoenen houd ik van het voorjaar het meest. Het bruist van energie en levenslust, met ruimte voor vernieuwing. Het laat zien dat je, iedere keer weer, opnieuw kunt beginnen. Het juicht je toe: “Leef!”

Deze foto is gemaakt in het kader van de #PHOT Photo On Thursday, een blogexperiment van Karin Ramaker. Een vrije foto-opdracht: een zelfgemaakte foto, zonder thema met of zonder begeleidende tekst, maar wel mét een titel.

Achtbaan tweeduizend zeventien

De eerste paar maanden van dit jaar voelden voor mij als de klim die een achtbaan op het eerste stukje van de rit maakt: het geratel van de takels maakt een hoop lawaai, maar verder gebeurt er niet zo veel. En dan, het geratel stokt en het karretje komt heel even stil te staan, mijn hart doet mee. Een diepe teug adem en ……. zzzzoeff daar ga ik, over het dode punt heen, met een bloedgang het tweede kwartaal in.

Lachen is gezond

Als ieder jaar is dat kwartaal met een hoop grappen en grollen van start gegaan. Ook de natuur lacht, ze lacht ons toe. De zon laat zich vandaag van haar beste kant zien en de lucht staat bol nieuwe levensenergie. Dáár wil ik bij zijn, dus trek ik mijn wandelschoenen aan en ga eropuit.

De bomen dragen hun bloesem met trots. Knoppen staan op springen en de vogels kwetteren alsof ze allemaal groot nieuws te vertellen hebben.

Ambassadeurs van de lente

Maar de mooiste ambassadeurs van de lente staan op het land: de bloeiende bloembollen. Ver voor de winter in strakke rijen geplant, toegedekt met stro om ze beschermen tegen de (dit jaar niet zo winterse) koude. En nu, in het voorjaar bekennen ze kleur én geur.

De hyacinten in hun vele tinten, op de foto in blauw, wit en roze. De narcissen kleuren de velden geel en wit. En over een paar weken bloeien ook de tulpen in al hun glorie. Ik ben bevooroordeeld, ik weet het, maar het is een pracht.

Kleurrijk ondersteboven

Nu houdt niet iedereen van wandelen, dat snap ik. Voor diegenen die de bloemenpracht van dichtbij willen zien maar liever niet te voet lang ’s Heerens wegen gaan, heb ik misschien een leuke tip: In de Poldertuin (ook wel ‘Klein Keukenhof’ genoemd) in Anna Paulowna zijn vele verschillende soorten bollen geplant.

Een kleurrijke attractie voor bloemen- en/of tuinliefhebbers. Eentje waar je wel van ondersteboven raakt, maar in ieder geval niet misselijk van wordt.

 

 

Deze foto is gemaakt in het kader van de #PHOT Photo On Tuesday, een blogexperiment van Karin Ramaker. Een vrije foto-opdracht: een zelfgemaakte foto, zonder thema met of zonder begeleidende tekst, maar wel mét een titel.

Lente

Nog even

Zwalkend tussen licht en
duister tussen wat te
willen en te zijn

In gedachten in het
lentegroen van het jonge
bos eet een broodje

naast een zwam de
eekhoorn knort je deelt
met hem jouw brood
en gedachten zijn staart
krult sierlijk als hij
schijnbaar gewichtsloos de majestueuze

eikenboom omhoog rent
een zonnestraal
een merel
een schaduwspel van jonge blaadjes

Je blijft nog even