Vuinisbakblues

Onze mobiele vuilnishoop

staat achteraf

loopt op rolletjes

vraagt weinig

krijgt veel.

Klep open,

klep dicht.

 

Eens per twee weken rijden wij haar

van achter de heg

naar voor aan de weg

en maakt zij op donderdag

een mechanische overslag.

Wordt zo van haar lasten verlicht.

 

Maar op deze ochtend in mei

nog voor achten,

heeft de vuilnisman haar

tevergeefs laten wachten.

Haar collega viel wél de eer te beurt

en werd op klaarlichte dag gegrepen,

viel in één klap kilo’s af

terwijl omstanders hun neus dicht knepen.

 

Fier rechtopstaand in de warme ochtendzon

op een tegel vaalrood van kleur,

werd onze grijze storthoop totaal genegeerd en

bezweek welhaast aan eigen geur.

 

Advertentie