Het leven is donker
het leven is licht
het leven is prachtig
en soms geen gezicht
Verbinding verbroken
geen koffie geen thee
geen knuffels geen kussen
valt tegen niet mee
Zoek steun op de tast
hou vast in bange dagen
op eigen benen wiebelen
samen sterk verdragen
Zonlicht van lente
wakkert aan levenslust
gidst ons uit de schemering
recht, op groei toegerust
Kaarslichtjes, sfeermakers bij uitstek.
Ik brand graag kaarsen. Om, bij het vallen van de avond sfeer in huis of in onze zomerse tuin te brengen. Lange smalle kaarsen, korte dikke kaarsen, al dan niet in een windlicht of waxinelichtjes. Ik maak geen onderscheid.
Ik brand graag kaarsen. Turen in het flakkerende licht maakt mij rustig. De vlam aan de lont staat voor warmte en danst veelal rustig. Het vuur is beheersbaar. Vredig zo nu en dan. Een lichtje in de duisternis.
Ik brand graag kaarsen. Voor een knusse avond voor mijn huisgenoten en mezelf. Maar vandaag vooral omdat ik vurig hoop. Hoop op voorspoed voor hen die ik liefheb.
Vervuld met hoop en idealen
ontheemd opeengepakt in drijvend hout
verlaat hij wat is opgebouwd.
Thuis leeft voort in hart en verhalen
Loodgrijze hemel vermengt zich met grauwe zee
op de tocht die als reis naar vrijheid begon
blaast de zuidenwind luchtkastelen naar de noorderzon.
De witte vreemdeling neemt hem als misdadiger mee
In het zicht van een veilige haven
wordt ook de hoop begraven
Hortend en stotend bibbert
het pokdalige balletje over
de geërodeerde
betonnen plaat
Over de rand
in gaat uit
Hoop vergaat
in niets
Het zwarte gat
ternauwernood
gemist
In vrijheid verdwenen
Een groot geluk
Onze mobiele vuilnishoop
Alice's Wonderland 