Winterkou

De rode lucht aan de horizon kleurt via oranje en geel naar blauw. Bíjna blauw. De zon bereidt een spectaculaire entree voor. Grassen in de berm zijn bedekt met een laagje vorst, alle kleuren in de natuur lijken met een matte vernislaag overgoten.

Ik koers in een lint van rode lichten over het asfalt naar kantoor. Eenzelfde wit lint komt mij op de andere weghelft tegemoet. Er ligt ijs op de smalle slootjes en op de onder water gezette grasvelden. De nieuwslezer op de radio heeft het over schaatskoorts.

Het autoruitkrabben is vergeten, mijn koude wangen en vingers ook. Als ik op de plaats van bestemming uitstap, voel ik de vrieslucht prikken op mijn gezicht. Met mijn ogen dicht waan ik me voor eventjes in Oostenrijk. En kan de sneeuw bijna horen kraken onder mijn skischoenen.

Nog te vroeg voor ‘het eerste liffie naar boven’. Maar Eine heisse Schokolade gaat er wel in.

Advertentie