Ver van mijn bed

De zilveren serveerschaal verscheen langzaam in zijn gezichtsveld en onttrok Louis’ blik aan bladzijde vierentachtig van het notariële stuk dat hij deze middag onafgebroken aan het bestuderen was. Hij keek naar de envelop en vervolgens in Hendriks asgrijze ogen. Zijn butler sloeg zijn ogen neer. Ook hij had het handschrift herkend.

Louis liet het lijvige dossier met een plof in zijn schoot vallen, nam de envelop van de schaal en verbrak in dezelfde beweging het koraalrode zegel.
“Daar gaan we weer Hendrik”, zuchtte Louis:

Louis, ik verwacht jou en mijn kleinzoon morgenochtend om nul-zevenhonderd uur in de salon, tenue de ville.

“Och, hoe komt mama zo matineus, Hendrik?
Papa én zijn genen blijken voor mij buitengewoon dominant te zijn geweest.”

Advertentie

4 gedachten over “Ver van mijn bed

  1. Een raadsel. Heb het nu drie keer gelezen en … is nou Hendrik de zoon van Louis?
    “Och, hoe komt mama zo matineus, Hendrik?
    Papa én zijn genen blijken voor mij buitengewoon dominant te zijn geweest.”
    Stelt Louis de vraag en geeft hij ook het antwoord?
    Of kan ik niet meer helder denken door de zomer 😉

    Geliked door 1 persoon

    • Heerlijk Liesbeth, dat ik zoveel verwarring veroorzaak met maar 120 woorden. Was natuurlijk niet de bedoeling… Hendrik is Louis’ kamerheer. De zoon doet niet mee in deze scène, behalve dan dat hij in de brief van oma ook opgeroepen wordt om morgen bij haar te verschijnen.
      De vraag en antwoord zijn idd van Louis. Waarschijnlijk was zijn papa ook geen ochtendmens, net als Louis dat niet is.
      (Matineus is het themawoord op de site van 120woorden, vandaar dat ik het opgenomen heb ik de tekst.)

      Like

Geef een reactie

Gelieve met een van deze methodes in te loggen om je reactie te plaatsen:

WordPress.com logo

Je reageert onder je WordPress.com account. Log uit /  Bijwerken )

Facebook foto

Je reageert onder je Facebook account. Log uit /  Bijwerken )

Verbinden met %s