De verrassing van de dag, misschien wel van het jaar, lag in de speelkamer: mijn vader deed de deur zachtjes open en daar lag … een rubberboot! Ik was overdonderd dat mijn broer, zus en ik hem ‘zomaar’ kregen. Er was plaats voor tweeënhalf persoon in de wit met blauw en rode boot.
De woensdagmiddagen in de boot leken eindeloos. Met biscuitjes en een fles limonade gingen we aan boord en peddelden naar de brug van de spoorwegovergang. Daar dobberden we en verkneukelden ons op het moment dat de trein over het spoor boven ons zou razen. Een weergaloos gevoel.
Aan het betonnen plafond hingen miniatuur stalactieten. Pas jaren later, in de grotten van Han, leerde ik ze van naam kennen.
Alice's Wonderland 
Rubberbootjes. Ja dat was zalig. Ik zat vooral aan het strand. En als we te ver de zee opwaren dan werden we teruggestuurd door de kustwacht of zoiets. haha
LikeGeliked door 1 persoon
Wij wonen dichtbij het strand en het is ons met de paplepel ingegoten tot je knietjes de zee in te gaan en niet maar dan ook nooit met een boot of band de zee in te gaan. Voor je het weet dobber je op volle zee. De kustwacht had het beste met je voor ☺.
LikeGeliked door 1 persoon
Ik heb het jaren en jaren gedaan hoor.
LikeLike
Altijd met een luchtbed, boot of band.
LikeLike